Γαία: O πράσινος πλανήτης
ANAKYKΛHΣH TΩN AYTOKINHTΩNΓIA TO ΠEPIBAΛΛON KAI THN EΞOIKONOMHΣH ΦYΣIKΩN ΠOPΩN
Aπό οικολογική άποψη το αυτοκίνητο είναι ένας από τους σοβαρότερους παράγοντες
επιβάρυνσης του περιβάλλοντος. Tα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή του
προέρχονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από τη φύση. H εξάντληση αυτή των φυσικών πόρων
δεν μπορεί να συνεχιστεί για πάντα. H ανάγκη για εξοικονόμηση γίνεται κάθε μέρα και πιο
επιτακτική. Γι' αυτό πρέπει να εξετάζονται όλοι οι δυνατοί τρόποι. Ένας από αυτούς είναι
και η ανακύκληση, δηλαδή η επαναχρησιμοποίηση του μεγαλύτερου μέρους των υλικών των
αυτοκινήτων που αποσύρονται από την κυκλοφορία σαν πρώτη ύλη για την κατασκευή
εξαρτημάτων για καινούρια αυτοκίνητα ή για εντελώς διαφορετικά προϊόντα.
OI MOPΦEΣ της ανακύκλησης που γνωρίζουμε από την καθημερινή μας ζωή αφορούν συνήθως μόνο
ένα υλικό. Παράδειγμα είναι η ανακύκληση του χαρτιού, η ανακύκληση των κουτιών από τα
αναψυκτικά, η ανακύκληση του γυαλιού κ.λπ.
Ένα αυτοκίνητο όμως είναι κατασκευασμένο από πολλά διαφορετικά υλικά. Tα περισσότερα από
αυτά τα υλικά είναι ανακυκλώσιμα. Yπάρχουν όμως και υλικά που δεν ανακυκλώνονται και
πρέπει να απομακρυνθούν και να θαφτούν σε ειδικούς χώρους. Έτσι, το πρόβλημα της
ανακύκλησης των αυτοκινήτων γίνεται πολύ σύνθετο, αφού πρέπει να σχεδιαστεί αρχικά η
διαδικασία διαχωρισμού των διαφόρων υλικών και εν συνεχεία η διαδικασία ανακύκλησης για
κάθε ένα από τα υλικά που ανακυκλώνονται.
H ιδέα της ανακύκλησης των αυτοκινήτων δεν είναι και τόσο νέα. Aκόμα και πριν ο όρος
«ανακύκληση» γίνει γνωστός, το 75% των υλικών των αυτοκινήτων που αποσύρονταν
επαναχρησιμοποιούνταν στην κατασκευή νέων αυτοκινήτων. Aυτό το τεράστιο ποσοστό, και
μάλιστα για ένα προϊόν που έχει τόσο πολύ κατηγορηθεί για την καταστροφή του
περιβάλλοντος, οφείλεται κυρίως στην ανακύκληση του χάλυβα και των άλλων μετάλλων των
αυτοκινήτων. H διαδικασία αυτή έχει αρχίσει εδώ και αρκετές δεκαετίες και δεν αφορά μόνο
το χάλυβα αλλά και άλλα μέταλλα, όπως το μαγνήσιο και το αλουμίνιο. Tο υπόλοιπο 25% του
βάρους ενός αυτοκινήτου αποτελείται από μη μεταλλικά υλικά (πλαστικά, γυαλί κ.λπ.) που
μέχρι πρόσφατα πετιόνταν στις διάφορες χωματερές.
Tα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει μία προσπάθεια για την ανακύκληση των μη μεταλλικών
μερών των αυτοκινήτων και κυρίως των πλαστικών. H ανακύκληση των πλαστικών δε λύνει μόνο
το πρόβλημα της ταφής των αποβλήτων, αλλά συμβάλλει και στην εξοικονόμηση ενέργειας. Kαι
αυτό γιατί μέχρι σήμερα η μόνη εναλλακτική λύση στην ταφή των πλαστικών ήταν η
χρησιμοποίησή τους σαν καύσιμο. Σχετική έρευνα απέδειξε πως η καύση ενός κιλού π.χ.
πολυπροπυλενίου απέδιδε ενέργεια αντίστοιχη με 0,8 κιλά αργού πετρελαίου, ενώ από την
ανακύκλησή του εξοικονομείται ενέργεια αντίστοιχη με 1,2 κιλά αργού πετρελαίου, δηλαδή με
την ανακύκληση έχουμε 60% περισσότερη εξοικονόμηση ενέργειας.
Περίπου το μισό από το 25% των μη μεταλλικών υλικών ενός αυτοκινήτου μπορεί να
ανακυκλωθεί. Aπό αυτά το μεγαλύτερο μέρος είναι πλαστικά, που επαναχρησιμοποιούνται για
την κατασκευή εξαρτημάτων πάλι για αυτοκίνητα.
Όμως, εκτός από τα πλαστικά, υπάρχουν και άλλα μη μεταλλικά υλικά που μπορούν να
ανακυκλωθούν. Παράδειγμα είναι τα τζάμια των αυτοκινήτων, τα οποία, αφού θρυμματιστούν,
πωλούνται ως πρώτη ύλη στη βιομηχανία γυαλιού για την παραγωγή κάθε είδους προϊόντων
υαλουργίας. ?λλο παράδειγμα, το αφρώδες υλικό των καθισμάτων, που αποτελεί πρώτη ύλη είτε
για την παραγωγή πλαστικών γενικής χρήσης με τη διαδικασία της συμπίεσης εν θερμώ είτε
για την παραγωγή συνθετικών μοκετών από τις βιομηχανίες ταπητουργίας.
Eπίσης, ανακυκλώσιμα είναι τα υγρά που χρησιμοποιούν τα διάφορα συστήματα των
αυτοκινήτων. Σε αυτά περιλαμβάνονται τα υγρά των φρένων, της υποβοήθησης του τιμονιού,
των αμορτισέρ, τα λιπαντικά, το νερό ψύξης, ακόμα και η βενζίνη που έχει απομείνει στο
ρεζερβουάρ του άχρηστου πλέον αυτοκινήτου.
Tέλος, μεγάλη προσπάθεια καταβάλλεται από όλους τους κατασκευαστές για την ανακύκληση των
καταλυτών. Ένας τόνος άχρηστων καταλυτών περιέχει 1,5 κιλά πλατίνας και 300 γραμμάρια
ροδίου. Kαι τα δύο αυτά μέταλλα είναι εξαιρετικά σπάνια. Oι άχρηστοι καταλύτες
αγοράζονται από τους κατασκευαστές καταλυτών, οι οποίοι επαναχρησιμοποιούν σχεδόν το 100%
των πολύτιμων μετάλλων που περιέχουν.
Eκτός από τη διαδικασία απόσυρσης, η ανακύκληση εφαρμόζεται και στη διαδικασία παραγωγής
των αυτοκινήτων. Kάθε υλικό που περισσεύει από την κοπή ή τη χύτευση κάθε είδους
εξαρτήματος δεν πετιέται, αλλά συγκεντρώνεται για την κατασκευή πρώτης ύλης, που μάλιστα
χρησιμοποιείται για την ίδια εφαρμογή. Eπίσης, το νερό που χρησιμοποιούν τα εργoστάσια
των αυτοκινήτων στα διάφορα στάδια της παραγωγής δεν πετιέται πια μολυσμένο στο
περιβάλλον, αλλά καθαρίζεται και επαναχρησιμοποιείται. Tο ίδιο συμβαίνει και με την άμμο
που χρησιμοποιείται κατά τη διαδικασία χύτευσης των κινητήρων. Όταν πλέον η άμμος αυτή
δεν μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί, πωλείται σαν πρώτη ύλη στη βιομηχανία τσιμέντου.
Παρόλο που τα βήματα που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια είναι σημαντικά σε σχέση με την
απραξία των προηγούμενων δεκαετιών (με εξαίρεση την ανακύκληση των μετάλλων) όλοι οι
μεγάλοι κατασκευαστές αναγνωρίζουν πως υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν ακόμα για να
έχουμε ικανοποιητικά αποτελέσματα από τη διαδικασία της ανακύκλησης. Oι σχετικές
εισηγήσεις αφορούν τόσο την οργάνωση της όλης επιχείρησης, όσο και την παραγωγή νέων
υλικών που ανακυκλώνονται πιο εύκολα. Πιο αναλυτικά οι προτάσεις των κατασκευαστών για το
μέλλον είναι οι ακόλουθες:
? Σχεδιασμός και τυποποίηση των τεχνικών διάλυσης των διαφόρων γενεών αυτοκινήτων που
έχουν κατασκευαστεί μέχρι σήμερα.
? Eξέλιξη οικολογικών διαδικασιών καθαρισμού των προς ανακύκληση υλικών και απόρριψης στο
περιβάλλον των υλικών που δεν ανακυκλώνονται που θα εξασφαλίζουν και την καλή ποιότητα
των πρώτων που θα προέρχονται από ανακύκληση.
? Kατασκευή της απαραίτητης υποδομής και του αντίστοιχου εξοπλισμού για τη διάλυση των
αποσυρόμενων αυτοκινήτων.
? Eκπόνηση μελετών σκοπιμότητας για τις δυνατότητες τοπικής ή και μεγαλύτερης κλίμακας
συλλογής των προς ανακύκληση υλικών. Eπίσης, σχεδιασμός της οργάνωσης που θα έχουν οι
εταιρίες που θα αναλαμβάνουν τη συλλογή.
? Oικονομοτεχνική ανάλυση της διαδικασίας της ανακύκλησης, δηλαδή εκτίμηση των επενδύσεων
που χρειάζονται, του κόστους εργασίας και των ωφελειών από την όλη διαδικασία.
? Πραγματοποίηση εργαστηριακών δοκιμών για τη διαπίστωση ή/και τη βελτίωση της ποιότητας
των υλικών που προέρχονται από ανακύκληση.
? Σχεδιασμός των νέων μοντέλων και των διαδικασιών παραγωγής τους και διάλυσής τους
έτσι, ώστε η ανακύκληση να γίνεται στο μέλλον πιο εύκολα από ό,τι σήμερα.
? Kαθορισμός των σχέσεων ανάμεσα στους κατασκευαστές αυτοκινήτων, τους προμηθευτές τους
και τις εταιρίες ανακύκλησης.
? Kαταβολή προσπάθειας για χρησιμοποίηση όσο το δυνατόν περισσότερο πλαστικών που
ανακυκλώνονται άμεσα και εύκολα.
? Eξέλιξη νέων τεχνολογιών ανακύκλησης για τα πλαστικά που ανακυκλώνονται δύσκολα.
? Eξέλιξη νέων υλικών που θα αντικαταστήσουν όσα δεν ανακυκλώνονται.
? Mαρκάρισμα με κωδικούς αριθμούς των πλαστικών εξαρτημάτων, ώστε να αναγνωρίζεται εύκολα
το υλικό τους και η διαδικασία ανακύκλησής τους.
? Mείωση της φύρας των πρώτων υλών στη φάση της παραγωγής του αυτοκινήτου.
? Xρησιμοποίηση υλικών όσο το δυνατόν πιο φιλικών στο περιβάλλον για την κατασκευή των
εξαρτημάτων εκείνων που δεν είναι δυνατή η ανακύκλησή τους και τελικά πετάγονται.
Oι προτάσεις αυτές μαρτυρούν τον προβληματισμό των κατασκευαστών όσον αφορά τη
βελτιστοποίηση των αποτελεσμάτων της ανακύκλησης αλλά και αποδεικνύουν ότι παρά την
αποσπασματική εφαρμογή της τα τελευταία χρόνια τα αποτελέσματα ήταν τόσο ενθαρρυντικά,
ώστε να δικαιολογείται η δημιουργία ενός ξεχωριστού κλάδου της τεχνολογίας, όπως αυτός
σκιαγραφείται από τα παραπάνω σημεία. Tο μέλλον θα δείξει το πόσο μεγάλες μπορεί να είναι
οι ωφέλειες για το περιβάλλον από την ανακύκληση.
Η ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Στους λόφους της βόρειας Γερμανίας το τοπίο έχει αλλάξει τα τελευταία πέντε χρόνια.
Ανάμεσα στους αχυρώνες και τα σιλό υψώνονται χιλιάδες πύργοι τριάντα μέτρα ψηλοί, με λεία
πτερύγια από φάιμπεργκλας που περιστρέφονται αργά από τον άνεμο. Οι μοντέρνοι
αεροδυναμικοί ανεμόμυλοι εκμεταλλεύονται την παραμικρή ριπή ανέμου για να παράγουν ισχυρά
ηλεκτρικά ρεύματα που δίνουν ενέργεια στις γειτονικές επιχειρήσεις και στα νοικοκυριά,
χωρίς να επιβαρύνουν το περιβάλλον.
ΣTHN AΛΛH AKPH άκρη του κόσμου, στην Ινδονησία, εκατοντάδες αγροτικές οικογένειες έχουν
τοποθετήσει μικρές ανακλαστικές επιφάνειες σε στύλους κοντά στα σπίτια τους. Πρόκειται
για φωτοβολταϊκά στοιχεία, φτιαγμένα από ημιαγωγούς με βάση το πυρίτιο, που έχουν τη
δυνατότητα να μετατρέπουν την ενέργεια της ηλιακής ακτινοβολίας σε ηλεκτρική. Χάρη σε
αυτή τη σχεδόν μαγική τεχνολογία, άνθρωποι που κατοικούν πολλά χιλιόμετρα μακριά από τα
δίκτυα διανομής ηλεκτρικού ρεύματος, μπορούν να απολαμβάνουν πρώτη φορά πλέον τις
σύγχρονες ανέσεις.
Στη χώρα μας οι σκεπές των κτιρίων έχουν γεμίσει από ηλιακούς συλλέκτες που παράγουν
ζεστό νερό. Οι πιο μοντέρνοι, ακόμα και όταν έχει συννεφιά, μπορούν να θερμαίνουν το νερό
ως ένα σημείο και από εκεί και πέρα το έργο αναλαμβάνει μία ηλεκτρική αντίσταση ή κάποιος
λέβητας.
Από τη βόρεια Ευρώπη μέχρι τη νοτιοανατολική Ασία παρατηρείται αξιοσημείωτη αλλαγή. Η
τεχνολογία των ήπιων μορφών ενέργειας εξελίχτηκαν αθόρυβα και πέρασαν από το στάδιο των
αισιόδοξων πειραματικών εφαρμογών στην εποχή των εμπορικά εκμεταλλεύσιμων προτάσεων
μετατροπής της ενέργειας του ανέμου, του ήλιου και άλλων ανεξάντλητων πηγών σε χρήσιμες
στον άνθρωπο μορφές. Αυτό το επίτευγμα δημιουργεί την προοπτική ενός προκλητικού σεναρίου
για την ανθρωπότητα. Όπως τα οικονομικά θαύματα του 20ού αιώνα στηρίχτηκαν στην παραγωγή
ενέργειας από κάθε λογής καύσιμα, έτσι και ο 21ος αιώνας μπορεί να σημαδευτεί από τη
δραματική απομάκρυνση της βιομηχανίας της ενέργειας από αυτά τα καύσιμα και την
καταστροφή του περιβάλλοντος που έχουν μέχρι σήμερα προκαλέσει. Το αποτέλεσμα δε θα είναι
τίποτα λιγότερο από μία ενεργειακή επανάσταση.
Έχει περάσει ένας αιώνας από μία τεχνολογική αλλαγή ανάλογης σημασίας. Τα θεμέλια του
σημερινού ενεργειακού συστήματος μπήκαν στις αρχές του αιώνα μας. Οι πόλεις άλλαξαν όψη
με τον εξηλεκτρισμό και τη διάδοση της χρήσης του αυτοκινήτου. Τεχνολογίες που μέχρι τότε
είχαν αντέξει αιώνες, εξαφανίστηκαν μέσα σε λίγα χρόνια.
Σήμερα μπορεί να βρισκόμαστε πάλι, χωρίς να το έχουμε καταλάβει, σε ένα σημείο καμπής.
Χάρη στο συνδυασμό πολιτικών πρωτοβουλιών, από οργανισμούς όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση ή οι
H.Π.A., και ιδιωτικών επενδύσεων, έχουν αναπτυχθεί νέες τεχνολογίες συνθετικών υλικών,
προηγμένων ηλεκτρονικών και βιοτεχνολογία που συνδέονται άμεσα με τη βιομηχανία παραγωγής
ενέργειας. Αυτές οι τεχνολογίες θα επιτρέψουν τη μαζική παραγωγή εξοπλισμού που θα δίνει
στο σύγχρονο ενέργεια αρκετή για να κάνει ένα ζεστό μπάνιο, να πιει μία παγωμένη μπύρα
και να ανάψει τον ηλεκτρονικό υπολογιστή του. Η επανάσταση προχωρεί σε πολλά μέτωπα.
Η ιδέα της εκμετάλλευσης της ηλιακής ενέργειας δεν είναι νέα. Αντίθετα αποτελεί από παλιά
το όνειρα κάθε οικολογικά ευαισθητοποιημένου ανθρώπου. Η σύγχρονη τεχνολογία μπορεί να
κάνει αυτό το όνειρο πραγματικότητα. Η αγορά των φωτοβολταϊκών στοιχείων τριπλασιάστηκε
από το 1988 μέχρι το 1996. Η αύξηση αυτή οφείλεται στη μείωση του κόστους αυτών των
συστημάτων. Μολονότι το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγουν είναι αυξημένο σε
σύγκριση με την ενέργεια που παράγεται με τις παραδοσιακές μεθόδους, τα φωτοβολταϊκά
στοιχεία αποτελούν ήδη την πλέον συμφέρουσα πρόταση για την ηλεκτροδότηση καταναλωτών που
βρίσκεται μακριά από τα κεντρικά δίκτυα διανομής και η σύνδεσή τους με αυτά θα ήταν
οικονομικά ασύμφορη. H αναμενόμενη περαιτέρω μείωση της τιμής αυτής της τεχνολογίας την
ερχόμενη δεκαετία ενδέχεται να την κάνει ελκυστική ακόμα και για την ηλεκτροδότηση
κτιρίων σε αστικές περιοχές.
Αυτή η προοπτική προκαλεί τον ενθουσιασμό σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην Ιαπωνία μεγάλες
οικοδομικές επιχειρήσεις τοποθετούν στέγες με φωτοβολταϊκά κεραμίδια που παράγουν
ενέργεια αρκετή για να καλύψει τις ανάγκες μιας οικογένειας. Χάρη στα κίνητρα που έχει
δώσει η ιαπωνική κυβέρνηση, κάπου 70.000 τέτοια σπίτια θα έχουν κατασκευαστεί στο άμεσο
μέλλον. Στην Ελβετία και τη Γερμανία δεκάδες κτίρια γραφείων έχουν κατασκευαστεί με
ηλιακές κυψέλες ενσωματωμένες στις γυάλινες εξωτερικές επιφάνειες με μεσημβρινό
προσανατολισμό. Τα παράθυρα αυτά παράγουν ενέργεια, ενώ ταυτόχρονα φιλτράρουν την ηλιακή
ακτινοβολία.
Η χρήση της ηλιακής ενέργειας για την παραγωγή ζεστού νερού για οικιακή και βιομηχανική
χρήση δεν είναι καινούργια ιδέα. Χιλιάδες νοικοκυριά, ξενοδοχειακά συγκροτήματα,
βιομηχανίες τροφίμων, υφασμάτων κ.λπ. εξοικονομούν ηλεκτρική ενέργεια χρησιμοποιώντας
ηλιακούς συλλέκτες.
Ο ετήσιος τζίρος της βιομηχανίας αιολικής ενέργειας φτάνει τα δύο δισεκατομμύρια δολάρια
σε παγκόσμιο επίπεδο και ο ρυθμός αύξησής της είναι 25% το χρόνο. Ίσως σε αυτή την
περίπτωση δε θα έπρεπε να μιλάμε για επανάσταση, αλλά για νέο κατεστημένο. Δύο δεκαετίες
εξέλιξης κατέληξαν στις σημερινές πανάλαφρες ανεμογεννήτριες από φάιμπεργκλας που
ελέγχονται με ηλεκτρονικούς αυτοματισμούς. Το κόστος της αιολικής ενέργειες είναι πλέον
συγκρίσιμο με το κόστος της ενέργειας που παράγεται με καύση κάποιου καυσίμου και η
πρόβλεψη είναι να μειωθεί ακόμα περισσότερο στο μέλλον.
Ήδη έχουν εγκατασταθεί χιλιάδες ανεμογεννήτριες σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Σχέδια
γίνονται για μεγάλα αιολικά πάρκα στα ρηχά της βόρειας θάλασσας, οι άνεμοι της οποίας
λέγεται ότι κάποια μέρα θα καλύπτουν σεβαστό ποσοστό των ενεργειακών αναγκών της Ευρώπης.
Ο... άνεμος της αλλαγής έχει φτάσει και στην Ασία όπου η εταιρίες που έχουν την
τεχνολογία και την τεχνογνωσία συνάπτουν συμφωνίες με τοπικές εταιρίες που εγκαθιστούν
εκατοντάδες ανεμογεννήτριες στην Κίνα, την Ινδία και άλλες αναπτυσσόμενες χώρες.
Ακόμα περισσότερο καθιερωμένη εδώ και πολλές δεκαετίες είναι η εκμετάλλευση την ενέργειας
των κινούμενων υδάτινων μαζών. Η λειτουργία των υδροηλεκτρικών εργοστασίων που
εκμεταλλεύονται τις υδατοπτώσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης διδάσκεται στο σχολείο
από τις αρχές της δεκαετίας του '70. Ακόμα και στη χώρα μας ―που δε διακρίνεται για την
τεχνολογική της πρωτοπορία― είναι εγκατεστημένοι αρκετοί τέτοιοι σταθμοί παραγωγής
ενέργειας, που καλύπτουν ένα σεβαστό μέρος των ενεργειακών αναγκών μας. Τα φράγματα και
οι τεχνητές λίμνες που εξασφαλίζουν ύπαρξη αρκετού νερού για την υδατόπτωση έχουν γίνει
πανέμορφοι υδροβιότοποι.
Σήμερα η υδροηλεκτρική τεχνολογία προσανατολίζεται σε μία νέα γενιά στροβίλων που θα
βυθίζονται μέσα σε νερό με ισχυρά ρεύματα, όπως η κοίτη ενός μεγάλου ποταμού. Το ρεύμα
του ποταμού θα περνάει μέσα από τους στροβίλους περιστρέφοντας τα πτερύγια τους, τα οποία
θα είναι συνδεμένα στον άξονα μίας ηλεκτρογεννήτριας. Και πάλι γίνονται σχέδια για
εκμετάλλευση των ρευμάτων και των κυμάτων στα ταραγμένα νερά της βόρειας θάλασσας με
χρήση αυτής της τεχνολογίας.
Από τον Καναδά έρχεται μία εξωτική τεχνολογία που εκμεταλλεύεται τη χημική αντίδραση του
υδρογόνου με το οξυγόνο της ατμόσφαιρας προς σχηματισμό νερού για την παραγωγή ηλεκτρικής
ενέργειας. Την τεχνολογία αυτή που μπορεί να φέρει επανάσταση στις μεταφορές και όχι μόνο
την αναλύουμε σε άλλο σημείο αυτής της έκδοσης λόγω της μεγάλης σημασίας της για την
αυτοκινητοβιομηχανία.
Οι ήπιες μορφές ενέργειας δεν αποτελούν πλέον το στοίχημα νέων επιστημόνων και
επιχειρηματιών για να γίνουν πλούσιοι. Μεγάλοι όμιλοι εταιριών παραγωγής ενέργειας με
παραδοσιακά μέσα, επενδύουν αγοράζοντας νεογέννητες εταιρίες ήπιων μορφών ενέργειας. Αυτό
δεν αποτελεί έκπληξη, αφού οι βιομηχανίες ηλιακής και αιολικής ενέργειας είναι ταχύτερα
αναπτυσσόμενες από την ήδη κορεσμένη θερμοηλεκτρική βιομηχανία. Όμως μεγάλες εταιρίες
πρέπει να αλλάξουν και το μοντέλο δράσης τους, μιας και η νέα τεχνολογία απαιτεί
αποκέντρωση σε αντίθεση με τα μέχρι σήμερα συγκεντρωτικά πρότυπα που αντιπροσωπεύονται
από τα μεγάλα διυλιστήρια και τους μεγάλους θερμοηλεκτρικούς σταθμούς που τροφοδοτούν τα
δίκτυα διανομής. Η νέα τεχνολογία στηρίζεται σε δίκτυα μικρών εγκαταστάσεων που παράγουν
και αποθηκεύουν ενέργεια, το κόστος των οποίων θα πέφτει συνεχώς όσο αυξάνει ο ρυθμός
παραγωγής τους.
Η εμφάνιση και σταδιακή εφαρμογή αυτού του μοντέλου μπορεί να οδηγήσει την ενεργειακή
βιομηχανία σε μία μεταμόρφωση ανάλογη με αυτήν που ήδη έχει γίνει στην βιομηχανία των
ηλεκτρονικών υπολογιστών: από τα κεντρικά συστήματα στα δίκτυα προσωπικών υπολογιστών. Η
«μικροενέργεια» λοιπόν (όπως λέμε μικροϋπολογιστές) βασίζεται σε εξελιγμένα ηλεκτρονικά
συστήματα ελέγχου που θα συνδέουν με αόρατο τρόπο χιλιάδες μικροεγκαταστάσεις παραγωγής
και αποθήκευσης ενέργειας. Με αυτά τα συστήματα, κάθε ηλιακή οροφή, κάθε ενεργειακή
κυψέλη, αλλά και κάθε συσκευή κατανάλωση θα είναι συνδεμένη ηλεκτρονικά σε ένα ενεργειακό
δίκτυο που θα λειτουργεί σαν ενιαίο σύστημα που θα θέτει ή θα σταματά τη λειτουργία των
επιμέρους τμημάτων ανάλογα με τις ανάγκες, με απώτερο σκοπό την αποτροπή κατάρρευσης του
δικτύου (δηλαδή ενός μπλακ-άουτ).
Οι αντιρρήσεις του κυκλώματος της θερμοηλεκτρικής τεχνολογίας και οικονομικών
παρατηρητών, ότι είναι δύσκολο να βρεθεί το ίδιο φτηνή λύση με τον άνθρακα και το
πετρέλαιο και γι' αυτό θα πρέπει να καθυστερήσουμε όσο μπορούμε οποιαδήποτε αλλαγή, είναι
μάλλον αστήρικτη στις μέρες μας. Όπως το αυτοκίνητο και ηλεκτρονικοί υπολογιστές στα
πρώτα τους βήματα ήταν δύσχρηστα και ακριβά, αλλά στη συνέχεια έγιναν προσιτά στον
καθένα, το ίδιο έχει γίνει και στο μέλλον θα γίνει ακόμα περισσότερο με τις ήπιες μορφές
ενέργειας.
Μία τέτοια ενεργειακή επανάσταση θα δημιουργούσε και πολλές νέες θέσεις εργασίας. Σε όλη
τη διάρκεια του 20ού αιώνα οι πλουσιότεροι κάτοικοι του πλανήτη ήταν οι βαρόνοι του
ενεργειακού κυκλώματος, από το Ροκφέλερ μέχρι τους άραβες σεΐχηδες. Τις ίδιες ευκαιρίες
θα έχουν οι πρωτοπόροι των νέων μορφών ενέργειας και όσοι εργαστούν γι' αυτούς. Αλλά τη
μεγαλύτερη ωφέλεια από την εμπιστοσύνη στις ήπιες μορφές ενέργειας και την αξιοποίησή
τους θα την έχει η ίδια η ζωή σε αυτόν τον πλανήτη, ο οποίος με την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη
του τελευταίου αιώνα έχει βαρύτατα πληγωθεί και κινδυνεύει να μετατραπεί σε μία απέραντη
έρημο.
ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΤΑ φωτοβολταϊκά ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ένα μεγάλο ποσοστό της ηλιακής ενέργειας που προσπίπτει σε κάποιο αντικείμενο
μετατρέπεται σε θερμική ενέργεια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι ηλιακοί
θερμοσίφωνες. Σε ορισμένες διατάξεις η θερμική ενέργεια μπορεί να μετατραπεί σε ηλεκτρική
μέσω κάποιου θερμικού κύκλου. Οι διατάξεις αυτές απαιτούν συνήθως τη συγκέντρωση της
ηλιακής ακτινοβολίας μέσω κάποιων κατόπτρων και είναι αρκετά μεγάλες για λόγους
οικονομίας, ενώ έχουν και κάποιες απαιτήσεις συντήρησης.
Υπάρχουν όμως πιο απλοί τρόποι μετατροπής της ηλιακής ενέργειας σε ηλεκτρική. Ορισμένοι
ημιαγωγοί έχουν την ιδιότητα να μετατρέπουν την ηλιακή ενέργεια που προσπίπτει στην
επιφάνειά τους απευθείας σε ηλεκτρική. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται φωτοβολταϊκό. Η
ημιαγωγοί που έχουν αυτήν την ιδιότητα είναι συνήθως λεπτές πλάκες πυριτίου και
ονομάζονται φωτοβολταϊκά (φ/β) στοιχεία η ηλιακά κύτταρα. Όταν τα φ/β στοιχεία εκτεθούν
στον ήλιο εμφανίζουν μία ηλεκτρική τάση στα άκρα τους. Η τάση αυτή μεταβάλλεται ανάλογα
με το ρεύμα που επιτρέπουμε να διέλθει από το φ/β στοιχείο.
Για να αποκτηθούν οι αναγκαίες τάσεις και ρεύματα, τα φ/β στοιχεία συνδέονται εν σειρά
και πολλές τέτοιες σειρές συνδέονται παράλληλα. Για να προστατευτούν από το περιβάλλον
σφραγίζονται ανάμεσα σε μία γυάλινη επιφάνεια και μια επιφάνεια πλαστικού. Tην όλη
διάταξη περιβάλλει ένα πλαίσιο αλουμινίου. Μία τέτοια διάταξη την ονομάζουμε φ/β πλαίσιο.
Πολλά τέτοια πλαίσια συνδεμένα εν σειρά ή παράλληλα αποτελούν μία φ/β συστοιχία.
Επειδή η στιγμιαία ισχύς μίας φ/β συστοιχίας μεταβάλλεται ανάλογα με την ένταση της
ηλιακής ακτινοβολίας, ενώ τα φορτία κατανάλωσης είναι συνήθως σταθερά, οι πρακτικές
εφαρμογές απαιτούν την ύπαρξη συσσωρευτών. Η φ/β συστοιχία φορτίζει τους συσσωρευτές οι
οποίοι τροφοδοτούν με τάση τους καταναλωτές. Σε μερικές εφαρμογές χρησιμοποιούνται
μετατροπείς της συνεχόμενης τάσης σε εναλλασσόμενη. Ένα πλήρες σύστημα σαν αυτό που μόλις
περιγράψαμε ονομάζεται φ/β σύστημα.
Η ΒΙΟΜΑΖΑ
Μετά την ενεργειακή κρίση του 1973, η βιομάζα αποδείχτηκε σπουδαία πηγή ενέργειας, η
οποία είναι δυνατό να συμβάλλει στην ενεργειακή επάρκεια μετά την εξάντληση των σημερινών
πηγών (πετρέλαιο, φ. αέριο, ορυκτός άνθρακας και ουράνιο).
Σαν βιομάζα ορίζουμε:
Τα υποπροϊόντα και κατάλοιπα της αγροτικής, κτηνοτροφικής, δασικής και αλιευτικής
παραγωγής.
Τα υποπροϊόντα από τη βιομηχανική επεξεργασία των υλικών αυτών.
Τα αστικά λύματα και σκουπίδια.
Τις φυσικές ύλες που προέρχονται είτε από φυσικά οικοσυστήματα είτε από τεχνητές φυτείες.
Αυτή η μορφή ενέργειας δεν είναι νέα. Στη βιομάζα συγκαταλέγονται τα καυσόξυλα, οι
ξυλάνθρακες και άλλα αγροτικά καύσιμα. Καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για μια πολύ παλιά
ιδέα.
Στην παραγωγή βιομάζας σε όλες της ηπείρους, τα δάση συνεισφέρουν το 68%, οι σαβάνες και
τα λιβάδια το 16% και οι καλλιέργειες το 8%. Οι αναλογίες αυτές διαφέρουν σε εθνικές
κλίμακες. Έχει υπολογιστεί ότι τα 520.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα δασικών εκτάσεων και τα
340.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα καλλιεργήσιμης γης των H.Π.A. μπορούν να αποδώσουν σε ένα
χρόνο βιομάζα με ενεργειακό περιεχόμενο 6,9 εκατομμύρια Btu, ενέργεια που επαρκεί για τις
ανάγκες της χώρας αυτής.
Την ενέργεια αυτή μπορούμε να την πάρουμε απευθείας από την βιομάζα με καύση. Μπορούμε
επίσης να παράγουμε εναλλακτικά καύσιμα όπως η μεθανόλη, το μεθάνιο κ.λπ. με τη βοήθεια
άλλων διεργασιών όπως η πυρόλυση.
Σήμερα το τεράστιο ενεργειακό δυναμικό της βιομάζας παραμένει ουσιαστικά ανεκμετάλλευτο.
Η εκμετάλλευσή του θα εξοικονομούσε φυσικούς πόρους και θα έλυνε κατά ένα μέρος το
πρόβλημα των αστικών λυμάτων. Από την άλλη όμως η παραγωγή ενέργειας από την βιομάζα
σίγουρα θα επιβάρυνε το φαινόμενο του θερμοκηπίου, αφού ουσιαστικά πρόκειται πάλι για
παραγωγή ενέργεια από ενώσεις του άνθρακα.
KINHTHPEΣ EΣΩTEPIKHΣ KAYΣHΣ: ΠOΛY ΣKΛHPOI ΓIA NA ΠEΘANOYN
Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια η εξέλιξη στους κινητήρες εσωτερικής καύσης
ήταν ραγδαία. Οι ενεργοβόροι και ρυπογόνοι κινητήρες της δεκαετίας του '70
αντικαταστάθηκαν με σαφώς πιο οικονομικούς και οικολογικούς, με αποτέλεσμα τη σημαντική
μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
H παντελής εξάλειψη της περιβαλλοντικής μόλυνσης, ωστόσο, δε φαίνεται άμεσα ορατή και γι'
αυτό, παρά την εντυπωσιακή εξέλιξη των εναλλακτικών μορφών μετακίνησης, ο κινητήρας
εσωτερικής καύσης παραμένει η καρδιά του σύγχρονου αυτοκινήτου.
Παράλληλα, όμως, έχουν αυξηθεί σημαντικά και οι απαιτήσεις για χαμηλότερες εκπομπές ρύπων
και χαμηλότερη κατανάλωση καυσίμου. Για να ανταποκριθούν σ' αυτές, οι επιστήμονες της
ΤΟΥΟΤΑ «υποχρεώθηκαν» να ακολουθήσουν τις πλέον ριζοσπαστικές μεθόδους.
Η παρουσίαση του βενζινοκινητήρα D4 άμεσου ψεκασμού ήταν το επιστέγασμα της πολύ μεγάλης
έρευνας της ΤΟΥΟΤΑ στο χώρο των κινητήρων. Πρόκειται για μία καλά μελετημένη κινητήρια
μονάδα που συγκεντρώνει πληθώρα εξελιγμένων τεχνολογικών λύσεων.
Η χρήση της σε αυτοκίνητα παραγωγής είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της κατανάλωσης κατά 30%
(5,7 λίτρα /100 χιλιόμετρα), με ταυτόχρονη βελτίωση των επιδόσεων κατά 10%.
Βασισμένοι στην αρχή της στρωματικής καύσης, οι κινητήρες του είδους αυτού
χαρακτηρίζονται από τη χρήση πτωχού μίγματος κατά την καύση. Έτσι, ενώ στους συμβατικούς
κινητήρες η αναλογία μίγματος αέρα/καυσίμου είναι 14,5:1, στους κινητήρες πτωχού μίγματος
η αναλογία αυτή φτάνει και το 50:1. Είναι προφανές ότι το πτωχότερο μίγμα έχει ως
αποτέλεσμα χαμηλότερη κατανάλωση και μειωμένα επίπεδα εκπεμπόμενων ρύπων.
Εφόσον όμως η λύση είναι τόσο απλή, γιατί δεν μπορούσε μέχρι τώρα να εφαρμοστεί; Το
μειονέκτημα που παρουσιάζει η χρήση πτωχού μίγματος είναι ότι δεν αναφλέγεται εύκολα,
κάτι που έχει ως αποτέλεσμα την ατελή καύση του καυσίμου και τη μειωμένη απόδοση του
κινητήρα. Για να ξεπεράσουν το εμπόδιο αυτό, οι σχεδιαστές της ΤΟΥΟΤΑ εφάρμοσαν μια σειρά
από επαναστατικές λύσεις στο σχεδιασμό του εσωτερικού του κινητήρα.
Πρώτα πρώτα το μπεκ ψεκασμού μεταφέρθηκε από την πολλαπλή εισαγωγή στο εσωτερικό του
κυλίνδρου και σε αντίθεση με τα συμβατικά μπεκ ψεκάζει το καύσιμο με ιδιαίτερα υψηλή
πίεση, η οποία παίρνει τιμές από 80 έως 120 bar. Oι τιμές αυτές είναι μέχρι και 40 φορές
υψηλότερες σε σχέση με τις αντίστοιχες των συμβατικών μπεκ ψεκασμού. Tο αποτέλεσμα είναι
η μετατροπή του καυσίμου σε νέφος μικρών σταγονιδίων. Στόχος είναι η δημιουργία στρωμάτων
καυσίμου, τα οποία είναι πυκνότερα γύρω από το μπουζί και αραιότερα όσο πλησιάζουν προς
τα τοιχώματα του κυλίνδρου. Έτσι, η ανάφλεξη του μίγματος επιτυγχάνεται με ευχέρεια, ενώ
και η φλόγα μεταδίδεται ευκολότερα προς τα πιο αραιά στρώματα, επιτυγχάνοντας την πλήρη
καύση της βενζίνης.
Ιδιαίτερη διαμόρφωση έχουν υποστεί και οι διπλοί αυλοί εισαγωγής. Ο ένας από αυτούς
περιλαμβάνει μια πεταλούδα η οποία κλείνει στα χαμηλά φορτία, με αποτέλεσμα όλος ο
απαραίτητος αέρας να περνάει από το δεύτερο αυλό και να στροβιλίζεται έντονα,
επιτυγχάνοντας την καλύτερη ανάμιξη του μίγματος. Στα υψηλά φορτία η πεταλούδα ανοίγει
και η αναρρόφηση γίνεται και από τους δύο αυλούς, ώστε να αυξάνεται σημαντικά η ποσότητα
του αέρα που εισάγεται στους κυλίνδρους.
Ιδιαίτερα αποτελεσματικός είναι ο σχεδιασμός των εμβόλων, τα οποία είναι σκαμμένα πάνω
στην επιφάνεια του κυλίνδρου. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η συγκέντρωση του καύσιμου
μίγματος γύρω από το μπουζί και η ομοιόμορφη διάδοση της φλόγας προς τα τοιχώματα των
κυλίνδρων.
Παράλληλα, οι μηχανικοί της ΤΟΥΟΤΑ εφάρμοσαν τεχνολογικές λύσεις δοκιμασμένες με επιτυχία
και σε άλλους κινητήρες παραγωγής. Έτσι, ο D4 περιλαμβάνει και σύστημα μεταβλητού
χρονισμού των βαλβίδων εισαγωγής, στοιχείο που βελτιώνει την απόδοση του κινητήρα σε όλο
το φάσμα των στροφών λειτουργίας του.
Ένα από τα πιο σημαντικά μειονεκτήματα των κινητήρων πτωχού μίγματος, που έπρεπε να
αντιμετωπίσουν οι τεχνικοί της ΤΟΥΟΤΑ, ήταν τα υψηλά επίπεδα εκπομπών οξειδίων του
αζώτου.
Tο πρόβλημα αντιμετωπίστηκε με δύο τρόπους: Kαταρχήν, σχεδιάστηκε καλύτερα ο μηχανισμός
ανακύκλωσης των καυσαερίων, EGR, ώστε να μειωθούν οι υψηλές θερμοκρασίες που
αναπτύσσονται μέσα στον κύλινδρο κατά την καύση και, συνακόλουθα, η δημιουργία των
οξειδίων του αζώτου.
Στον D4, το 40% των καυσαερίων ανακυκλώνεται και καταλήγει εκ νέου στον κύλινδρο.
Η λύση της ανακύκλωσης των καυσαερίων δεν μπορούσε από μόνη της να εξαλείψει το πρόβλημα,
γι' αυτό χρησιμοποιήθηκε παράλληλα και ειδικός καταλύτης κατακράτησης των οξειδίων του
αζώτου. Ο καταλύτης αυτός κατακρατεί και καίει τα οξείδια του αζώτου, παρουσιάζει όμως
ευαισθησία στο θείο που περιέχει η βενζίνη, το οποίο μειώνει τον ωφέλιμο χρόνο ζωής του.
Αυτό είναι ένα σημείο στο οποίο οι τεχνικοί της εταιρίας περιμένουν τη συνδρομή των
εταιριών πετρελαιοειδών.
O συνδυασμός του μηχανισμού ανακύκλωσης των καυσαερίων με τον καταλύτη κατακράτησης
οξειδίων έχει ως αποτέλεσμα τη συνολική μείωση των οξειδίων του αζώτου κατά 95% και την
κάλυψη των πιο αυστηρών περιορισμών εκπομπής καυσαερίων που ισχύουν στην Iαπωνία.
Η χρήση του D4 σε αυτοκίνητα μαζικής παραγωγής αποδεικνύει ότι υπάρχουν ακόμα σημαντικά
περιθώρια βελτίωσης του κινητήρα εσωτερικής καύσης. Βεβαίως, καθοριστικό παράγοντα στην
εξέλιξή του αποτελεί το κόστος των νέων τεχνολογιών, ώστε η εφαρμογή του να γενικευτεί
στα αυτοκίνητα μαζικής παραγωγής._
«HΛEKTPIKA ONEIPA»: ΣTH ΣΦAIPA TOY EΦIKTOY
H χρήση της ηλεκτρικής ενέργειας είναι σήμερα η μοναδική τεχνολογικά δυνατή λύση για τον
περιορισμό των εκπομπών ρύπων των αυτοκινήτων σε μηδενικά επίπεδα. Aσφαλώς, η γενίκευση
της εφαρμογής της στα αυτοκίνητα έχει να κάνει με τις μεθόδους παραγωγής της. Ωστόσο, τα
ηλεκτροκίνητα οχήματα είναι βέβαιο ότι θα συντελέσουν στη θεαματική μείωση της ρύπανσης
στις αστικές περιοχές.
Μπορεί τα αυτοκίνητα με κινητήρες εσωτερικής καύσης να κυριάρχησαν μέχρι τώρα στους
αυτοκινητόδρομους του πλανήτη, σήμερα όμως η κατάσταση φαίνεται να αντιστρέφεται. Η
προσπάθεια αντιμετώπισης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης έχει δημιουργήσει την απαίτηση για
αυτοκίνητα με μηδενικές εκπομπές ρύπων, στην οποία μόνον τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα μπορούν
να ανταποκριθούν. Έτσι, εκατό χρόνια μετά την εμφάνιση των πρώτων αυτοκινήτων στους
δρόμους η ηλεκτροκίνηση εμφανίζεται ξανά στο προσκήνιο ως η μόνη απόλυτα οικολογική
πρόταση στην αυτοκίνηση.
Η ΤΟΥΟΤΑ, πρωταγωνιστώντας στην έρευνα για φιλικά προς το περιβάλλον αυτοκίνητα, έχει
δραστηριοποιηθεί ενεργά στον τομέα της ηλεκτροκίνησης τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια.
Ύστερα από εκτεταμένη έρευνα και μακροχρόνιες δοκιμές οι μηχανικοί της εταιρίας
παρουσίασαν το 1989 τις πρώτες ρεαλιστικές προτάσεις, καταλήγοντας στην πιο κατάλληλη
πλατφόρμα πάνω στην οποία θα χτιστούν τα σημερινά, αλλά και τα μελλοντικά ηλεκτρικά
αυτοκίνητα.
Το ηλεκτρικό RAV 4 EV παρουσιάστηκε πρόσφατα στο κοινό, όχι σαν ένα πρωτότυπο μελλοντικό
όχημα, αλλά σαν ένα αυτοκίνητο διαθέσιμο πλέον στην αγορά.
Έχοντας τις ίδιες εξωτερικές διαστάσεις με το συμβατικό τρίθυρο βενζινοκίνητο μοντέλο,
διαφέρει εξωτερικά από την έλλειψη? εξάτμισης. Οι εσωτερικοί χώροι (και ο χώρος
αποσκευών) παραμένουν αμετάβλητοι και μπορούν να φιλοξενήσουν άνετα πέντε επιβάτες.
Από τεχνικής πλευράς, το αυτοκίνητο είναι εξοπλισμένο με ένα ιδιαίτερα εξελιγμένο σύστημα
συσσωρευτών νικελίου-υδριδίου μετάλλου, το οποίο είναι τοποθετημένο κάτω από το πάτωμά
του. Η συστοιχία των μπαταριών είναι συνδεδεμένη απευθείας με τον ηλεκτροκινητήρα ο
οποίος δίνει κίνηση στους εμπρός τροχούς, ενώ λειτουργεί και σαν γεννήτρια όταν ο οδηγός
φρενάρει, επαναφορτίζοντας έτσι τις μπαταρίες. Με τον τρόπο αυτόν η αυτονομία του
αυτοκινήτου αυξάνεται κατά 20-30% κατά την κίνηση μέσα στην πόλη.
Oι συνολικά 24 συσσωρευτές ζυγίζουν 450 κιλά και τροφοδοτούν τον ηλεκτροκινητήρα, αφού
προηγηθεί η μετατροπή του συνεχούς ρεύματος σε εναλλασσόμενο μέσω ενός ανορθωτή. Σε
αντίθεση με το συμβατικό RAV 4, η κίνηση μεταδίδεται μόνο στους μπροστινούς τροχούς.
Ο σύγχρονος ηλεκτροκινητήρας αποδίδει γύρω στους 68 ίππους από τις 2.600 μέχρι τις 8.600
σ.α.λ. και σταθερή ροπή 17 χιλιγραμμομέτρων από τις 0 μέχρι τις 2.600 σ.α.λ. Έτσι, παρά
το βάρος των 1.460 κιλών το RAV 4 EV επιτυγχάνει τελική ταχύτητα 125 χιλιομέτρων/ώρα, ενώ
η αυτονομία του επεκτείνεται στα 215 χιλιόμετρα. Επίσης, ο εξοπλισμός του δεν υστερεί σε
τίποτα από αυτόν του συμβατικού μοντέλου, αφού περιλαμβάνει όλες τις ηλεκτρικές ανέσεις
(π.χ. ηλεκτρικά παράθυρα, υποβοηθούμενο σύστημα διεύθυνσης καθώς και κλιματιστικό
σύστημα).
Η επιτυχία του ηλεκτρικού RAV 4 EV δε σημαίνει ότι οι προσπάθειες εξέλιξης σταματούν στο
σημείο αυτό. Η παροχή της ηλεκτρικής ενέργειας, ο χρόνος ανεφοδιασμού των οχημάτων και η
αυτονομία τους αποτελούν τα κρισιμότερα σημεία στην προσπάθεια για πιο αποδοτικά
ηλεκτρικά αυτοκίνητα και εκεί εστιάζεται η σημερινή έρευνα των εργαστηρίων της εταιρίας.
Η λύση του μέλλοντος, πάντως, για τους ειδικούς του χώρου είναι οι ενεργειακές κυψέλες,
τεχνολογία με σημαντική εξέλιξη τα τελευταία χρόνια. Η ΤΟΥΟΤΑ είναι η μία από τις δύο
αυτοκινητοβιομηχανίες που έχουν παρουσιάσει μέχρι τώρα κινούμενα πρωτότυπα με την
εφαρμογή της.
Η τεχνολογία των ενεργειακών κυψελών βασίζεται σε μια χημική αντίδραση κατά την οποία
υδρογόνο και οξυγόνο παράγουν ενέργεια και νερό. Οι πρακτικές εφαρμογές της μέχρι τώρα
περιορίζονταν στην τροφοδοσία διαστημικών σταθμών, κυρίως λόγω του μεγάλου βάρους και του
αυξημένου κόστους των σχετικών συσκευών. Τα χαρακτηριστικά αυτά έκαναν απίθανη την
εφαρμογή τους σε αυτοκίνητα παραγωγής, μια και μέχρι πριν από λίγα χρόνια μια συμβατική
μονάδα ενεργειακών κυψελών, η οποία θα παρείχε αρκετή ενέργεια για να κινήσει ένα
αυτοκίνητο, απαιτούσε όλο το διαθέσιμο χώρο του αυτοκινήτου αυτού.
Η εξέλιξη όμως ήταν ραγδαία και σήμερα οι μηχανικοί της ΤΟΥΟΤΑ κατάφεραν να συμπιέσουν
την απαραίτητη μονάδα ενεργειακών κυψελών σε ένα κουτί, λίγο μεγαλύτερο από ένα συμβατικό
κινητήρα εσωτερικής καύσης και βάρους μόλις 120 κιλών. Το ένα από τα δύο καύσιμα
συστατικά της ενεργειακής κυψέλης είναι το υδρογόνο, στοιχείο το οποίο αποθηκεύεται σε
δεξαμενές, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η μεγαλύτερη δυνατή αυτονομία του αυτοκινήτου. Οι
μηχανικοί της ΤΟΥΟΤΑ δημιούργησαν ένα νέο τύπο μεταλλικής δεξαμενής, όπ